هدف از این تحقیق، بررسی اثر گرم کردن بر رابطه CK و LDH در دوره بازیافت زنان ورزشکار است. نمونه آماری شامل 21 زن ورزشکار است که داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به روش تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. گروه تجربی 10 نفر (قد 3.91±158.80 سانتی متر، وزن 6.63±55.70 کیلوگرم و سن 24.1±22.20 سال) و گروه شاهد 11 نفر (قد 3.91±163.18 سانتی متر، 6.57±60.72 کیلوگرم و سن 1.32±21.81 سال) را تشکیل می دهند. قبل از شروع آزمون از دست غیرغالب (دست چپ) هر دو گروه، نمونه خون گرفته شد، سپس هریک از آزمودنیهای گروه شاهد، 80 انقباض برونگرای شدید انجام دادند. گروه تجربی پس از اولین نمونه گیری خون، به انجام تمرینهای گرم کردن (تمرینات کششی) در عضلات پرداخت و سپس برنامه انقباضات را اجرا کردند. پس از پایان انقباضات و در دوره باریافت (24 و 48 ساعت بعد) نمونه های خون از داوطلبان گرفته شد. از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه، Z فیشر و آزمون t برای بررسی تفاوت بین رابطه ها استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین مقادیر CK هر دو گروه، LDH در دو گروه تجربی و بین CK و LDH دوره بازیافت گروه تجربی ارتباط معناداری وجود دارد. آزمون معنادار بودن، تفاوت بین ضرایب همبستگی و نیز تفاوت معناداری را بین مقادیر CK وLDH فقط در دوره بازیافت نشان داد. براساس یافته های تحقیق می توان چنین بیان کرد که دوره بازیافت، الگوی ثابتی را برای دفع این آنزیمها ایجاد می کند و همچنین، تفاوت معنادار را بین رابطه CK و LDH، نشانگر تأثیر گرم کردن بر تغییر سازوکار دفع این آنزیمها در دوره بازیافت می دانند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که در فعالیتهای شدید عضلانی، گرم کردن مناسب می تواند از کوفتگی و دردهای ناشی از تخریب سلولی جلوگیری کند و بر رابطه بین CK و LDH دوره بازیافت معناداری داشته است.

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

To investigate the effect of weed interference and weed-free periods on Balangu (Lallemantia royleana Benth. in Wall) and to evaluate the critical period of weed control (CPWC) in this oilseed crop, an experiment was conducted as a randomized complete block design with three replications in Naghadeh region in 2018. Experimental consisted of two groups of treatments; weed infestation treatments (infestation for 144.2, 345.9, 574, 848.2, 1147.6 and 1451.3 growing degree day (GDD) after transplanting and then plots were remained weed-free the rest of the growing season) and weed-free treatments (weeding for 144.2, 345.9, 574, 848.2, 1147.6 and 1451.3 GDD after transplanting and then plots were remained infested until harvesting time). In each block, one weed free and weed infested control was for all the growing season. Results indicated that the density and dry biomass of weeds were increased as weed removal was delayed. In contrast, density and dry biomass of weeds were decreased as weeds establishment was delayed. Height, tetrachenes fruits, ripened achenes, 1000-seed weight and biological, seed and relative yields of Balangu were decreased and increased as the duration of weed-infested and weed-free period increased, respectively. Also, logistic and Gompertz curves fitted to data showed that the beginning and end of the CPWC based on a 10% yield loss of relative yield, was estimated to be from 11 to 108 days after transplanting (97 days weed-free period) in order to prevent a noticeable yield loss.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر دوره خشکی و بازیابی پس از آن بر تغییرات رشدی و بیوشیمیایی سه گونه آتریپلکس با شش تکرار اجرا گردید. فاکتور اول گونه های آتریپلکس شامل Atriplex lentiformis، A. leucoclada وA. Canescense و فاکتور دوم مقادیر مختلف آبیاری شامل آبیاری در حد ظرفیت مزرعه، آبیاری در حد 75% ظرفیت مزرعه، 500% ظرفیت مزرعه و بدون آبیاری بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی ملایم و شدید موجب کاهش معنی داری در رشد هر سه گونه شد و تنش بدون آبیاری موجب از بین رفتن گونه های leucoclada و canescens شد. بازیابی توانست بخشی از این افت را در هر سه گونه به ویژه در گونه lentiformis جبران کند، به طوری که در این گونه تفاوت معنی داری بین رشد بوته ها در تیمار شاهد و 75% مزرعه وجود نداشت. درصد رطوبت بافت در تیمارهای شاهد (در حد ظرفیت مزرعه)، 75 و 500% ظرفیت مزرعه تفاوت معنی داری نداشت. در گونه lentiformisA. بدون آبیاری افت بسیار زیادی در درصد رطوبت ایجاد کرد، ولی بازیابی بخش بسیار زیادی از این رطوبت را جبران کرد. تیمارهای خشکی 75 و 50% ظرفیت مزرعه موجب افزایش معنی دار فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز شد، گونهA. lentiformis دارای بیشترین فعالیت از هر چهار آنزیم بود. به طورکلی؛ تنش خشکی بسته به شدت تنش موجب کاهش رشد و افزایش آنزیم های آنتی اکسیدان در هر سه گونه شد؛ که بازیابی، بسته به گونه و شدت تنش، توانست بخشی از این افت را جبران کند. گونه A. lentiformis، احتمالا به دلیل دارا بودن مقادیر بالاتری از فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان، دارای مقاومت بیشتر و توان بازیابی بالاتری بود.